Wolańscy herbu Przyjaciel 

Wolańscy herbu Przyjaciel - rodzina szlachecka, której początki datuje się na rok 1500. Rodzina ta swoje nazwisko wzięła od wioski Wolany w powiecie buskim. Pierwszym znanym przedstawicielem tej rodziny był urodzony około 1580 roku Mirosław Wolański. Nasza gałąź zamieszkała w okolicy Buczacza. Linia jazłowiecka, która była wyznania rzymokatolickiego otrzymała tytuł hrabiowski w 1886 roku. Władali oni wówczas takimi wioskami: Rzepińce, Pomorce, Hubin,Bazar, Nowosiółka Jazłowiecka i Beremiany. Natomiast nasza gałąź zamieszkała w Kurdwanówce. Z nieznanych powodów przeszli na grekokatolicymz. Na początku lat 70 XIX wieku dwóch braci: Michał i Teodor (dzieci Pantalejmona i Marii Rowińskiej) pojawili się w Nowosiółce. Obaj wówczas przeszli na religię rzymskokatolicką. Michał wziął ślub z Anna Grodzicką, został leśniczym w przysiółku Wadowa i doczekał się 5 dzieci i licznego potomstwa, które zamieszkało między innymi w Studzionce i na Śląsku. Teodor natomiast wziął ślub z Marianną Michowicz i dał początek linii Wolańskich, która dzisiaj mieszka w Jasieniu. Tam też jeden z potomków Teodora, Michał Wolański był Naczelnikiem Miasta i Gminy w latach 80 XX wieku. Natomiast linia hrabiowska wymarła około 1900 roku. Hasłem rodowym Wolańskich jest "Dulce est pro patria mori", co po polsku znaczy "Słodko jest umrzeć za ojczyznę".

Baranieccy herbu Sas

Rodzina szlachecka, której początki datuje się na okolice 1400 roku. W latach 40 XVIII wieku pojawili się w Nowosiółce. W tym czasie utrzymywali bliskie relacje z Baranieckimi z Baczyny, co może oznaczać, że przyjechali z tej wioski. W 1748 roku rodzi się Wojciech Baraniecki. Mieszkał on w Nowosiółce, a mimo to jego wnukowie osiągnęli wiele.
Łukasz Baraniecki (1798-1858) to pierwszy z wnuków. Był kanonikiem lwowskim, proboszczem w Hodowicy, deputat stanów galicyjskich, tajny radca austriacki oraz Arcybiskupem Metropolitą Lwowskim.

Tomasz Baraniecki (1801-1859) drugi z wnuków, jeden z najbardziej znanych lekarzy na kresach południowo-wschodnich. Wspomnę też syna Tomasza, czyli Adriana.

Adrian Baraniecki (1828-1892) polski lekarz, działacz społeczny, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1891 roku.Absolwent studiów medycznych w Kijowie, Moskwie oraz we Francji. Współzałożyciel w 1858 Towarzystwa Paryskiego Lekarzy Polskich. Od 1868 na stałe zamieszkał w Krakowie gdzie na własny koszt utworzył Muzeum Techniczno-Przemysłowe i był jego dyrektorem. Od 1870 organizował Wyższe Kursy dla Kobiet, które były pierwszą formą kształcenia uniwersyteckiego dostępnego dla pań, po śmierci Baranieckiego nazwane jego imieniem. Dla młodzieży organizował kursy handlowe, a w niedzielnych bezpłatnych wykładach mogli brać udział rzemieślnicy. W 1879 został członkiem Akademii Umiejętności, w 1869 był inicjatorem pierwszego ogólnopolskiego zjazdu lekarzy polskich. Podczas powstania styczniowego był członkiem organizacji Białych na Podolu. Autor prac z zakresu statystyki lekarskiej i antropologii.
Jest pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. 

Tak wielkie osobistości pochodziły z tak małej wioski jak Nowosiółka.
Autor: Konrad Zaleski

Biernaccy herbu Sas

Rodzina szlachecka, której nazwa wzięła się od Biernej. Początki tej rodziny datuje się na okolice 1600 roku.

Biernaccy są jednym z najstarszych rodów osiadłych w Nowosiółce i Puźnikach. Pojawili się tam już w latach 20 XVIII wieku. Najstarsze zapiski mówią o Franciszku i Dominiku, którym w tym czasie rodzą się dzieci. Na przestrzeni kolejnych lat od tych dwóch braci lub kuzynów powstała największa rodzina w Nowosiółće. W 1783 roku syn Franciszka, Ignacy Biernacki udowodnił swoje szlachectwo w Halickim Sądzie Ziemskim oraz związane z tym prawo do herbu Sas.

Na początku XIX wieku wyodrębniło się parę gałęzi Biernackich:
- Gałąź Stanisława Biernackiego i Teresy Działoszyńskiej, która ma swoich potomków między innymi w Gorzowie Wielkopolskim.
- Gałąź Macieja Biernackiego (1791-?) i Barbary Chaszczewskiej (1808-1850), ktorzy mają swoich potomków między innymi w Studzionce.
- Gałąź Wojciecha Biernackiego (1807-1874)i Marii Tokarskiej
- Gałąź Józefa Biernackiego i Zofii Tokarskiej
- Gałąź Antoniego Biernackiego i Apolonii Tyszkowskiej (1821-1891)

Rodzina Biernackich mieszkała również w Tarnopolu.
Rodzina Biernackich jest jedną z tych rodzin, które sprawiły, że Nowosiółka była jedną wielką rodziną.

W Nowosiółce z Biernackich najbardziej znani byli:
- Franciszek Biernacki, który był wójtem
- Antoni Biernacki, który był ekonomem na folwarku pod Werbką
Autor: Konrad Zaleski

Duzinkiewicze herbu Dołęga

 Rodzina szlachecka, która sprowadziła się do Puźnik około 1810 roku.

Wcześniej mieszkali w okolicach Żukowa. Najstarszym przedstawicielem puźnikowej gałęzi był Wojciech, który był ekonomem w Oleszy, Żukowie, Hubinie i Pużnikach.
Wziął on w tym czasie ślub z Petronelą Łozińską z Puźnik. Mieli razem siedem dzieci, które rozjechały się po majątkach ojca. W Puźnikach zostali tylko:
- Jan (najstarszy syn), który wziął ślub z Marią Jasińską
- Piotr (1817-?), który wziął ślub z Teklą Weigel
- Stanisław (1830-?) mąż Wiktorii Jasińskiej.

W 1783 przed Halickim Sądem Ziemskim o potwierdzenie prawa do używania herbu Dołęga przez rodzinę Duzinkiewiczów starali się Jan i Andrzej. Udało im się potwierdzić swoje pochodzenie, ale nie da się określić na ten moment kim są oni dla Wojciecha.
Autor: Konrad Zaleski

Kłonowscy lub Klonowscy herbu Leszczyc

Rodzina szlachecka, która pochodzi z Klonowa w ziemi dobrzyńskiej.
Po przyjeździe na tereny kresów rodzina ta osiedliła się w Tłumaczu, skąd znamy najstarszego przedstawiciela tej rodziny czyli Andrzeja Klonowskiego (ok 1650-?). Na przykładzie jego syna Michała (1688-1768) można zaobserwować zmianę nazwiska z Klonowski na Kłonowski. Tak już zostało przez kolejne stulecia.

W 1817 roku rodzi się Kazimierz Kłonowski. Bierze on ślub z Apolonią Bekierską z Puźnik. Wtedy też przeprowadził się do Puźnik.
W 1873 pod numerem 28 w Puźnikach rodzi się jego jedyny syn Antoni. Antoni kiedy dorasta bierze ślub w Nowosiółce z Julianną Tokarską. Wtedy też przeprowadza się do Nowosiółki, gdzie doczekali się licznego potomstwa. Do końca I wojny posiadał młyn, który został zniszczony pod koniec 1917(Podobno go odbudowano, ale to nie jest pewna informacja). Antoni zmarł zaraz przed repatriacją.
Autor: Konrad Zaleski

Koryznowie herbu Koryzna (Krzyżostrzał)

Rodzina szlachecka, której początki datuje się a 1550 rok. Rodzina ta miała swój dworek w Mitrunach, na Litwie. Koryznowie są zaliczani do grupy szlachty Laudańskiej, tak jak słynny Samuel (Andrzej) Kmicic. Jest o nich wzmianka na początku sienkiewiczowskiego Potopu.

Pierwszy Koryzna pojawił się w Nowosiółce w 1737 roku. Był to Antoni, którego nazwisko brzmiało wtedy Korezna. Na przestrzeni lat zostało zmienione na Koryzna lub Koryzma. Antoni i jego żona Ewa Działoszyńska z Koropca doczekali się licznego potomstwa, które mieszkało w Nowosiółce i Puźnikach. Poza tym źródła wspominają o braciach Antonim, Franciszku, Ignacym, Jakubie, Michale i Wojciechu (Halicki Sąd Grodzki 1782 r.). Są oni synami Antoniego i Ewy.
Autor: Konrad Zaleski

Malitowski herbu Sas

Rodzina szlachecka, która sprowadziła się do Nowosiółki z Budzynia około 1735 roku. Najstarszym przedstawicielem tej gałęzi był Karol Malitowski, który w 1728 roku poślubił Katarzynę Guralską.

Urodzony w 1739 roku, ich syn Mikołaj udowodnił swoje szlacheckie pochodzenie przed Halickim Sądem Ziemskim w 1783 roku. Mieszkał on w Nowosiółce pod numerem 9. Zmarł w 1818.

Dopiero wnuk Karola, Maciej (1764-?) zamieszkał w Puźnikach. Dał tam początek jednej z większych rodzin tej wioski. Do 1830 roku Malitowscy znikają z Nowosiółki.

W Puźnikach wytworzyły się 3 linie Malitowskich od synów Macieja:
- Jana i Tekli Malawskiej
- Jakuba (1796-1835) i jego trzech żon
- Józefa i Anastazji Truchlińskiej

Rodzina ta rozprzestrzeniała się po mieczu i po kądzieli miedzy innymi do: Jezierzan, Korniowa, Porchowej, Tłumacza i Lwowa.
Autor: Konrad Zaleski

Sługoccy herbu Ślepowron

Rodzina szlachecka, która sprowadziła się do Nowosiółki około 1891 roku.

Pierwszy przedstawicielem tej rodziny w Nowosiółce był Szczepan Sługocki, bierze on 8 października 1891 roku ślub z Emilią Borkowską. Szczepan przyjechał do Nowosiółki ze Szwejkowa, koło Monasterzysk. Pradziadek Szczepana, Stanisław na którego ludzie mówili Grek przyjechał do Szwejkowa z miejscowości o nazwie Dobrowody.

Cofając się w czasie można dojść do Łukasza Sługockiego, który urodził się około 1670 roku i mieszkał w Hniliczach. Sługoccy są jedną z najpóźniej osiadłych w Nowosiółce rodzin szlacheckich.
Autor: Konrad Zaleski

Stańkowski herbu Wadwicz

Rodzina szlachecka, której początki sięgają początku XVI wieku i końca XV.
Ich gniazdem rodowym jest miejscowość Stanków w województwie podlaskim.

Ostatnią posiadaczką majątku w Stankowie była Katarzyna Stańkowska, która w 1510 roku wzięła ślub ze Stanisławem Baranieckim herbu Sas. Posiadała ona też dobra w: Dołhyni, Morszynie, Faliszowie, Strzelkowie. Ich herbu był głównie nadawany w powiecie poznańskim, ale po unii w Horodle w 1413 został rozpowszechniony na wschodnich rubieżach ówczesnego królestwa polskiego.

W najstarszych metrykach Stańkowscy występują jako mieszkańcy Koropca.
Protoplastą Koropieckiej gałęzi jest Szymon, któremu w 1726 roku rodzi się pierwsze dziecko, tj. Anna. Żoną Szymona była Helena. Do końca 70 lat XVIII w. mieszkali w Koropcu. Skąd jedna linia wyprowadziła się do Nowosiółki, jedna do Buczacza, jedna do Husiatynia i jedna do Zbaraża.
Przez kolejne lata wielu członków tej rodziny udzielało się w administracji królestwa Galicji i Lodomerii, czego dowodem są liczne dokumenty wystawiane tej rodzinie przez

Wydział Stanów królestwa GiL.
W metryce józefińskiej dla Nowosiółki z 1789 widnieje Józef Stańkowski, a w metryce franciszkańskiej z 1820 widnieje dwóch braci Stańkowskich tj. Stanisław i Wincenty.
Do 1945 roku ta rodzina mieszkała na "Gościńcu". Potem osiadli w większości w Jasieniu koło Żar.
Opracował: Konrad Zaleski

Tyszkowscy herbu Gozdawa

Rodzina szlachecka, której korzenie sięgają wioski Tyszkowce.

Najstarszy przedstawiciel tej rodziny to Andrzej (Jędrzej) Tyszkowski urodził się w Tyszkowcach około 1504 roku. Jego żoną była Katarzyna Załęska herbu Prus I. Andrzej był starostą toporowskim. Andrzej i Katarzyna doczekali się syna Mikołaja, który był chorążym latyczowskim. Syn Mikołaja, Jan był skarbnikiem podolskim. Z kolei syn Jana, kolejny Mikołaj był skarbnikiem brzeskim. Wziął on ślub z litewską szlachcianką Joanną Hornowską herbu Korczak. Ich syn, Antoni był podstolim halickim, jego żoną została szlachcianka, ze znanego na Rusi Czerwonej rodu Kurdwanowskich herbu Półkozic. Syn ich, Mikołaj urodzony około 1690 jest wzmiankowany w dokumencie potwierdzenia szlachectwa z 1789. Jest tam też wzmiankowany jego syn Jan i wnukowie: Szczepan, Andrzej, Kazimierz i Michał.

W 1774 roku w Puźnikach rodzi się syn wyżej wymienionego Kazimierza. Co czyni Kazimierza najbardziej prawdopodobnym przodkiem Tyszkowskich z Nowosiółki (Na ten moment nie wiem kiedy Tyszkowscy pojawili się w Nowosiółce, ale wiem, że na początku XIX wieku mieszkali jeszcze w Puźnikach).

W metrykach z okresu 1780-1820 w Nowosiółce jest wzmiankowanych co najmniej pięć kobiet o nazwisku Tyszkowska. Pierwszym mężczyzną z tego rodu w XIX wieku, do jakiego na razie udało mi się natrafić jest Mikołaj Tyszkowski (1837-1906), który jest przodkiem wszystkich męskich potomków Tyszkowskich z Nowosiółki. Jego potomkowie mieszkają między innymi w Krzeszycach i Gorzowie. Mieszkali także w Studzionce.
Autor: Konrad Zaleski

Węgierscy herbu Belina

Rodzina szlachecka, której początki datuje się na okolice 1560 roku. Pochodzą z Węgierek w powiecie pyzdrskim.

Nie jest obecnie wiadome jak dostali się na Kresy. Rodzina ta jest kolejnym przykładem tego, że szlachta w Nowosiółce i Puźnikach pochodziła z różnych części Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Rodzina ta przybyła do Nowosiółki w latach 70 XVIII wieku.

W 1778 roku w Nowosiółce urodził się Maciej Węgierski, syn Ludwika. Byłą to pierwsza wzmianka o tej rodzinie.

Do 1850 roku rodzina ta została została eksmitowana z Nowosiółki, za nie płacenie rocznego czynszu dziedzicowi z Koropca. Pozostał po nich tylko tzw. grunt rustykalny, który był nazywany od nich nazwiska.

Mimo tak krótkiego pobytu w Nowosiółce rodzina ta zdążyła się połączyć z paroma rodami (Koryznowie, Zalescy, Tyszkowscy), które pozostały tam do 1945. Po eksmisji zamieszkali w niedalekiej okolicy. Były to okolice Koropca.
Autor: Konrad Zaleski

Zdanowicze herbu Białynia

Ród szlachecki, który swoje początki datuje na około 1700 rok.

Przez ten cały czas mieszkali w Jezierzanach. Wielu męskich przedstawicieli tej rodziny brało ślub ze szlachciankami z Nowosiółki i Puźnik. Z tych wielu przykładów opiszę tylko jeden i to najważniejszy.

Około 1816 roku Andrzej Zdanowicz z Jezierzan bierze ślub z Marianną Malitowską z Nowosiółki. Ich najstarszy syn Marcin(1816-1888), najpewniej oczarowany pięknymi Puźnikami i Nowosiółką bierze ślub z Marią Tyszkowską (1818-1882) z Nowosiółki. Wtedy też wyjechał z Jezierzan i zamieszkał w Nowosiółce. Jego najstarsza córka Honorata (1849-1905) wyszła za mąż za Jana Piotrowskiego (1833-1908), który był 26 lat wójtem Nowosiółki. Druga córka Apolonia wyszła za mąż za Józefa Kamińskiego i zamieszkałą w Puźnikach. Trzecia córka Klementyna (1852-?) wyszła za Antoniego Jasińskiego i również zamieszkałą w Puźnikach. Marcin i Maria doczekali się też 2 synów (Błażej 1852-1881 i Władysław ?-?), którzy wzięli sobie za żony siostry Szydłowskie z Tłumacza. Zdanowicze zostali w Nowosiółce do 1945. Potem ich potomkowie zamieszkali między innymi w Jasieniu, Lisiej Górze, Golinie i Studzionce.
Autor: Konrad Zaleski